نمایشگاه | نیام اومالی در گالری بریژیت مالهالند، پاریس

جزئیات رویداد

نمایشگاه از ۴ سپتامبر تا ۱۱ اکتبر ۲۰۲۵ ادامه دارد

بریژیت مولهلند از ارائه اولین نمایشگاه انفرادی نیام اومالی با این گالری بسیار هیجان‌زده است. اومالی (متولد ۱۹۷۵، مایو، ایرلند) در حال حاضر در دوبلین زندگی و کار می‌کند و نمایشگاه‌های انفرادی متعددی در سطح بین‌المللی، از جمله غرفه ایرلند در پنجاه و نهمین دوسالانه هنری ونیز در سال ۲۰۲۲، داشته است. مجسمه‌های او عمل تلاش را ملموس می‌کنند: تلاش برای درک زاویه خاصی از نور، تأمل در عظمت یک منظره، و حفظ لحظاتی بی‌حرکت. این نمایشگاه شامل مجسمه‌هایی از جنس فولاد، چوب و شیشه و همچنین یک فیلم است. در سالن گالری، این هنرمند مجموعه‌ای جداگانه از آثار ساخته شده از گرافیت و آبرنگ را روی پنل ارائه می‌دهد که به عنوان مکمل (و گاهی اوقات مطالعه برای) مجسمه‌های او و فرم‌های آنها عمل می‌کنند.

مجسمه‌های شیشه‌ای اومالی از خرده شیشه‌هایی تشکیل شده‌اند که برش داده شده‌اند، در فویل مسی پیچیده شده‌اند و به صورت پیکربندی‌هایی که به آرامی از دیوار بیرون زده‌اند، لحیم شده‌اند و هم نور را بازتاب می‌دهند و هم نگه می‌دارند. شیشه، با شفافیت و شکنندگی ضمنی خود، حالتی از استحکام را نیز در خود جای داده است: ماده‌ای با عمق و رنگ خاص خود، می‌توان به آن نگاه کرد و همچنین از میان آن نگریست. در حالی که شیشه فاقد جذب سطحی است، پنل‌ها در تضاد با آن قرار دارند: سطوح تیره و مات که نشانه‌ها و خاطرات را در خود نگه می‌دارند. هر یک از آنها با دست هنرمند حک شده‌اند: خط‌خطی، سنباده‌زنی و قالب‌گیری لبه‌ها با انگشتانش.

تعدادی از آثار قفسه‌ای (Shelf) در این نمایشگاه گنجانده شده است که بسیاری از مواد مجسمه‌سازی مورد استفاده اومالی را در خود جای داده‌اند: چوب، شیشه و فلز. قفسه به زمین و تکیه‌گاه ترکیب‌بندی‌های او تبدیل می‌شود و چیدمان دقیق - اما همزمان به سختی مهار شده - اجزا را تسهیل می‌کند و هم قدرت و هم تنش ظریفی را ایجاد می‌کند. از دیگر مجسمه‌های این نمایشگاه می‌توان به «برگ‌ها» اشاره کرد که در آن میله‌های فولادی بلند و باریک از اشکال فولادی چکش‌کاری شده، بخشی شاخ و برگ، بخشی وزن‌های عجیب و زیبا، بیرون زده‌اند. در «چشم»، دو ورق نازک از فولاد خام به صورت برآمدگی‌هایی تا شده‌اند - هر کدام دارای برش‌هایی هستند که شبیه انگشتان یا مژه‌های نرم هستند و هر کدام خورشیدی از شیشه کهربایی را در خود جای داده‌اند. استحکام شدید فولاد خاکستری در تضاد با درخشش شکننده شیشه است، اما مکمل آن است. این فیلم نوع دیگری از لمس را به بینندگان ارائه می‌دهد - جستجوی مادی آن ما را به واقعیتی جنبشی بازمی‌گرداند که در آن دست و چشم، فرم و استحکام را اسکن و جستجو و جستجو می‌کنند.

اگرچه ممکن است شیوه‌ی کار او از نظر بصری متنوع به نظر برسد، اما اومالی از مجموعه‌ای کوچک از مواد استفاده می‌کند که ماهیت و محدودیت‌های آنها، در طول زمان، به بخش سازنده‌ای از فرآیند هنری او تبدیل شده است. او به آنچه توجه ما را جلب می‌کند و چرایی آن علاقه‌مند است؛ به اینکه چگونه بدن‌هایمان را به سمت دیدگاه‌ها یا موقعیت‌های خاص حرکت می‌دهیم؛ به اینکه چگونه به هرج و مرج جهان نگاه می‌کنیم، آن را قاب می‌گیریم و لمس می‌کنیم. همانطور که لیزی لوید در متن خود برای دوسالانه ونیز اشاره کرد: «اشیاء اومالی مملو از لبه‌هایی هستند که لبه‌های دیگر را مشخص می‌کنند، همپوشانی دارند و در کنار هم قرار می‌دهند. نقاط تلاقی آنها سطوح صیقلی، سوراخ‌دار، پودری و صیقلی را برجسته می‌کنند که چشم ما بر روی آنها می‌افتد و می‌لغزد... کار او یک کاوش مادی است، اما با پیامدهای اجتماعی و سیاسی که بر اساس احتمالات ضروری ساخته شده است که در آن یک بخش به بخش دیگر بستگی دارد.»

با تشکر فراوان از فرهنگ ایرلند برای حمایت از این نمایشگاه.